Art of Non Doing

Zolang ik me kan herinneren richt mijn aandacht zich op de ervaring van flow. In het alledaagse leven, in mijn werk, in opleidingen, in contact met mensen. Wat is flow? Ik weet hoe flow voelt. Ik weet onder welke omstandigheden de kans groter is dat flow ontstaat, en vooral weet ik inmiddels wat het tegenhoudt. Hoewel, niet altijd gaat dit op. Flow kan er ineens zomaar zijn. Vroeger noem ik het piekervaringen, momenten die eeuwig lijken te duren en onvergetelijk zijn. Nu weet ik dat een piekervaring een specifiek soort bewustzijnsstaat is, vergelijkbaar met flow, maar eerder ingedikt, verstild, geïntensiveerd. Wat is dan flow? Op dit moment bevind ik mij niet in flow, ik ben teveel bezig met copy paste, wat een teken is dat ik analyseer, afstand neem, beschouw, componeer. Dit blog zou ik graag in flow willen schrijven, maar kennelijk houden gedachten over hoe informatief of leuk of interessant dit stukje zou moeten zijn me tegen. Goed, even stop. Mijn ogen sluiten, met

"Loneliness is a state, marked by a sense of isolation. One feels that something is missing. It is possible to be with people and still feel lonely—perhaps the most bitter form of loneliness.  Solitude is the state of being alone without being lonely. It is a constructive state of engagement with oneself. Solitude is desirable, a state of being alone where you provide yourself wonderful and sufficient company".    ~ Psychology Today Als ik zo'n jaar of 12 ben lees ik het boek 'Alleen op de wereld' van Hector Malot. Wie kent 'Alleen op de wereld' niet? Wij hebben thuis een versie met op de kaft een afbeelding van hoofdpersoon Remi. Hij draagt stoer een harp om zijn schouder. Naast hem een hondje dat blij rond zijn voeten danst. Het beeld geeft me een licht gevoel, avontuurlijk.        Maar de inhoud is niet zo avontuurlijk. Remi is namelijk alleen, alleen op de wereld, nou ja naast de hond dan. En alleen, is